شبهه

رسول خدا فرمود:«لا تجتمع امتی علی الضلاله» امت من بر گمراهی متفق نمی شوند . پس اجماع امت پس از رحلت رسول خدا  برای خلافت ابو بکر به مقام وی مشروعیت می بخشد.

پاسخ:

بر فرض صحت حدیث یاد شده منظور از امت، تمام امت می باشد که بدیهی است و ما هم قبول داریم که اگر در امری تمام امت اسلام بدون یک مخالف متفق باشند آن امر خطا نمی باشد.زیرا که خداوند در میان هر امت خواصی را قرار داده که حق دور ایشان می گردد.

پس در صورتی که فرض کنیم پیامبر (ص) امر تعیین خلیفه را به امت واگذار کرده باشدمی بایست پس از رحلت ایشان تمام امت اسلامی جمع شده و با اجماع فرد کاملی را به خلافت بر گزینند.

اما آیا در سقیفه بنی ساعده این اجماع بر قرار شد؟

آیا سیاست بازی ابوبکر ،عمر و ابوعبیده جراح در سو استفاده از قبایل اوس و خزرج اجماع امت است؟

آیا اهالی یمن،مکه،جده،طائف وسایر قبایل حجاز و عربستان در این اجماع بودند؟گیریم که از اهالی مناطق دیگر صرفنظر کنیم آیا در خود مدینه همه مردم با اجماع و بدون مخالف با خلافت ابوبکر موافقت کردند؟

غالب روات اهل سنت از قبیل امام فخر رازی و جلال الدین سیوطی و ابن ابی الحدید و طبری و بخاری و مسلم نقل نموده اند که اجماع کامل حتی در مدینه واقع نشد.

بنی هاشم و بنی امیه به استثناء سه نفر یاد شده، از گرو ههای مهم مخالف بودند .حتی در خود سقیفه نیز اجماع حاصل نشد.سعد بن عباده و عده ای دیگر پس از نا امیدی از خلافت فریاد سر دادند که جز با علی بیعت نمی کنند.

علاوه بر این عده ای از اصحاب بزرگ پیامبر که محل شور حضرت بودند نیز از در مخالفت بر آمدند و حتی دست به احتجاج جهت اثبات حق علی (ع) زدند.از جمله: سلمان فارسی،ابوذرغفاری،مقداد،عمار یاسر،بریده اسلمی، خالد بن سعید،ابوالهیثم بن تیهان،خذیمه،ابو ایوب انصاری،ابی بن کعب،سهل و عثمان ابناءحنیف،عباس بن عبدالمطلب و....

از برادران اهل سنت که صحابه را ستارگان امت می نامند و قول و عملشان را حجت میدانند می پرسیم که آیا افراد یادشده  صحابی پیامبر نبودند ؟آیا کسی قادر به کتمان مقام معنوی سلمان و ابوذر می باشد؟آیا ابو عبیده جراح از نظر معنوی از سلمان و ابوذر سر است که قول و عملش حجت باشد؟

آیا نظر ابوبکر،عمرو ابو عبیده جراح به نظر اکابر اصحاب چون علی (ع)و عباس و سایر اصحاب بزرگ پیامبر می چربید؟اگر قرار براجماع امت بود بهتر نبود همه در مراسم خاکسپاری رسول خدا شرکت کرده و پس از آن با حضور  حداقل تمامی گروهها و طوایف مدینه تصمیم گرفته می شد.

بنابر این واضح و مبرهن است که از قبل دسیسه ای در کار بوده تا با سوار شدن برموج داغ پیامبر، حق را از حق دار غصب کنند